J-pop (pełna nazwa japoński pop) – skrót używany przez cywilizacje zachodu do określania japońskiej muzyki popularnej. Termin j-pop został wymyślony w stacji radiowej J-Wave. Jest szeroko używany w Japonii do określania piosenek z gatunków pop, rock, dance, hip-hop czy soul. Do piosenkarzy j-popowych zalicza się zarówno popularnych muzyków jak i seiyū.
Sklepy w Japonii zwykle dzielą dostępną muzykę na cztery główne sekcje: j-pop, enka (tradycyjna forma ballad), muzyka poważna oraz muzyka światowa.
J-pop w pop-kulturze
Muzyka j-pop jest integralną częścią japońskiej kultury. Używana jest ona wszędzie: w anime, sklepach, reklamach, filmach, programach radiowych i telewizyjnych, a także w grach komputerowych. Niektóre programy informacyjne w telewizji również puszczają j-popowe piosenki podczas napisów końcowych.
W wielu anime i programach telewizyjnych openingi i endingi są regularnie zmieniane. Szybka rotacja piosenek na listach przebojów powoduje stosunkową krotkotrwałą popularność wielu artystów w Japonii. Większość z nich wydaje jeden album i parę singli, po czym znikają z głównonurtowej sceny. Z drugiej strony, artyści, którym udaje się osiągnąć sukces, na dłużej przechodzą do historii japońskiej muzyki i są celebrowani przez lata. Dla przykładu, zespoły takie jak Momoiro Clover Z, Dreams Come True, B'z, SMAP, Southern All Stars, Mr. Children,Morning Musume, Arashi, piosenkarze: Masaharu Fukuyama, Yazawa Eikichi, Noriyuki Makihara, oraz piosenkarki: Mika Nakashima, Mai Kuraki, Ayumi Hamasaki czy Koda Kumi nie schodzą ze sceny od około 10 – 15 lat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz